به گزارش مجله خبری نگار، به نقل از نیواطلس، در همین راستا محققان دانشگاه استنفورد یک سیستم مبتنی بر هیدروژل ابداع کرده اند که به تدریج دارو را طی چند ماه آزاد میکند تا دیابت و حتی وزن را کنترل کند.
یکی از روشهای درمانی اخیر و موثر دیابت داروهایی است که هورمونی به نام GLP-۱ را تقلید میکنند که انسولین آزاد و اشتها را کم میکردند. این موارد شامل داروهایی مانند Ozempic و Mounjaro هستند که به نظر میرسد به کاهش وزن نیز کمک میکنند. این داروها به طور معمول هفتگی مصرف میشوند، حال آنکه تزریق انسولین باید روزانه انجام شود.
درهر صورت این روتین سختگیرانه ممکن است برای برخی بیماران آزار دهنده باشد و محققان دانشگاه استنفورد به همین مشکل پرداخته اند.
اریک آپل محقق ارشد پژوهش در این باره میگوید: پایبندی یکی از بزرگترین چالشها در مدیریت دیابت نوع ۲ است. نیاز به تنها سه تزریق در سال باعث میشود افراد مبتلا به دیابت یا چاقی به رژیم دارویی خود پایبند باشند.
پژوهشگران برای دستیابی به این امر یک هیدروژل ابداع کردند که میتوان آن را با مولکولهای GLP-۱ ترکیب و سپس به زیر پوست تزریق کرد. پس از تزریق ماده به آرامی حل میشود و دوز دقیق را برای بازه زمانی مشخصی آزاد میکند. محققان هیدروژل را طوری ساختند که به اندازه کافی مایع باشد و بتوان با سرنگهای معمول آن را تزریق کرد و از سوی دیگر به حدی ماندگار باشد که تا چند ماه دوام بیاورد و داروی ذخیره شده به اندازهای کوچک باشد که در بدن بیمار احساس ناراحتی ایجاد نکند.
تزریق این هیدروژل به موشهایی با دیابت نوع دوم در هر ۴۲ روز یکبار به مدیریت بهتر گلوکز قند خون و وزن بدن در مقایسه با تزریقهای روزانه منجر شد. به گفته محققان روتین ۴۲ روزه در موشها معادل ۴ ماه در انسانها است. این بازه زمانی طوری انتخاب شده بود که با چکاپهای مداوم هماهنگ باشد.
به طور دقیقتر بیماران میتوانند در هر بار ویزیت پزشک داروی تزریقی خود را دریافت کنند. اما محققان اعلام کرده اند توانسته اند هیدروژل را طوری تنظیم کنند که هر چند روز یک بار یا حتی ۶ ماه یکبار دارو را آزاد کند که برای طیفی از سیستمهای انتقال داروهای دیگر مانند داروهای ضدالتهاب یا سرطان کارآمد است.
مرحله بعدی آزمایشها روی خوکها انجام میشود، زیرا پوست و سیستم غددهای درون ریز آنها بیشتر شبیه انسان است.